Lost in limbo (2018)

‘Lost in limbo’ gaat over het hiernamaals en verklankt enkele oer-fantasmen over deze tussenwereld. Het zoekt troost in de idee dat er iets is na de dood, dat sterven niet het einde hoeft te zijn. Hoe aantrekkelijk de gedachte in eerste opzicht lijkt, ligt er altijd één vraag op de loer: Is de onmogelijkheid om te sterven en dus eeuwig verder te leven in een soort tussenwereld niet het ergste wat je kan overkomen?

Emma Schiettecatte over haar werk: 

“Als maker was ik altijd al geneigd om binnen de wereld van radio vaak terug te keren naar soundscapes of sonorische luisterpelen in plaats van een documentaire of radio programma. Toen ik op het boek ‘Sum: forty tales from the afterlife’ van David Eagleman stootte werd ik direct geïnspireerd. Ook het thema van een eeuwig leven da de dood fascineerde mij al langer. Veel van zijn kortverhalen kon ik horen in mijn hoofd tijdens het lezen. Het werk is een soort van wazige tussenwereld waarin je terecht komt, het zweeft rond je heen net zoals de ether en al zijn geluidsgolven dat ook dat doen.

Het is ook vertrokken van uit het idee dat je via geluidsgolven ook stemmen kan opvangen van/communiceren met geesten en andere dingen die aanwezig zijn, maar met het blote oog niet zien. Dat de ether ook een soort van wazige tussenwereld is waarin geluiden, stemmen, etc eeuwig in blijven verder resoneren en bestaan. Het werk wordt oorspronkelijk afgespeeld op een quadrafonische beluistering (4 boxen die rondom de luisteraars staan) om de luisteraar volledig onder te dompelen, maar hier beluister je hem best op hoofdtelefoon, en als ik nog een suggestie mag geven luister je best in bed of comfortabel in de zetel als het al wat donker is. “

Over de maker

Leer meer over de maker via zijn of haar profiel.