'Er worden van jongeren vaak verwachtingen gecreëerd die moeilijk in te lossen zijn.'
Cinematograaf Kobe Fleerackers studeert dit jaar af aan het RITCS School of Arts. Voor zijn bachelorproef vertrok hij vanuit zijn persoonlijke gevoelens om een portret te schetsen van zijn eigen zoektocht.
Wat was voor jou de kiem van je persoonlijk werk?
Voor het vak Artistiek Onderzoek kregen we dit jaar de kans om een film te realiseren, met als opdracht: ‘Maak iets wat jullie zeker nog eens willen uitproberen in jullie laatste jaar op de filmschool’. Ik was meteen enthousiast, maar botste daarna op een muur. Ik wist niet waarover ik iets moest maken. Ik was mijn zelfvertrouwen, inspiratie en enthousiasme een beetje kwijt. En dat niet alleen omtrent het maken van de film, maar ook naar de toekomst toe.
Na een gesprek met mijn docent, Maurtis Wouters, raadde hij mij aan om dan misschien net iets te maken over die gevoelens die ik op dat moment had. Hieruit is mijn film dan verder gegroeid, en gebruikte ik beelden van de natuur als metafoor voor mijn persoonlijke gevoelens.
Ben je voor je eindwerk over grenzen gegaan, persoonlijk of effectief?
Ja, in mijn film geef ik mij letterlijk en figuurlijk bloot aan de buitenwereld. Het gaat over allemaal heel erg persoonlijk dingen, zoals mijn eigen gevoelens en mijn visie op de toekomst. Ook was het de eerste keer dat ik een film echt helemaal alleen maakte, en dus zelf zowel het spel, regie, beeld, geluid en de montage deed. Dit heeft grote voordelen qua flexibiliteit, maar het brengt ook heel wat nadelen met zich mee.Vooral bij het geluid voor de film ben ik mezelf toch wel tegengekomen.
Wou je met je werk iets aankaarten?
Ik wou niet noodzakelijk iets aankaarten, maar eerder gewoon de gevoelens tonen waarmee ik op dit moment in mijn leven mee worstel. Langs de andere kant denk ik ook wel dat veel jongeren van mijn leeftijd met eenzelfde soort problematiek zitten en dat het voor iedereen wel een beetje herkenbaar is. Veel jongeren studeren af en weten nog steeds niet wat ze eigenlijk willen doen met hun leven of wat ze juist allemaal willen bereiken. Het is dan ook een heel grote en bepalende beslissing die je al vroeg in je leven moet maken. Misschien is dat dan toch iets dat ik een beetje wil aankaarten.
Wil je dit thema/deze thema’s in de toekomst verder uitdiepen?
Ik ben vrij zeker van wel! Ik vertrek als maker eigelijk altijd vanuit mijn eigen gevoelens, omdat dat hetgeen is wat ik het beste ken. Ik bewonder enorm hoe regisseurs een verhaal kunnen vertellen dat eigenlijk niet van hen is, maar weet niet of ik dat zelf wel zou kunnen. Ik kan mij gewoon het beste inleven in wat ik zelf voel en denk. In de toekomst zullen er dus waarschijnlijk nog wel projecten van mij verschijnen met een persoonlijke toets. De thematiek zal dan weer afhangen van de dingen die ik op dat moment in mijn leven ervaar.
Wat hoop je mee te geven?
Dat het niet altijd even makkelijk is voor jongeren om te weten wat ze met de rest van hun leven willen doen. Er worden vaak verwachtingen van hen gecreëerd die moeilijk in te lossen zijn.
Kobe Fleerackers