"Er is weinig aandacht voor het trauma van kinderen van gescheiden ouders"

Hoe voelt het om af te studeren?

Nicole: “Gezien de omstandigheden voelt het vreemd. Ik weet dat ik afgestudeerd ben, maar het voelt nog niet helemaal afgesloten gezien de situatie met COVID. Het RITCS was mijn tweede opleiding en bovendien als buitenlandse student, want zelf ben ik een Nederlander. Het is een ervaring die ik voor geen geld ter wereld had willen missen.”

Waarover gaat je masterproef en waarom wou je dit verhaal vertellen?

Nicole: “Mijn master film gaat over een meisje, Noah, die wegrent van haar ruziënde ouders en terug keert met een ‘oplossing’ voor de ruzie. Mijn ouders zijn gescheiden en ik verbaas me er nog altijd over hoe weinig aandacht er is voor het trauma van veel kinderen van gescheiden ouders. Ik heb wel eens gedacht dat ik ze weer bij elkaar kon brengen, maar het is niet aan een kind om dat te denken. Ik wil ouders hierover laten nadenken (of ze nu gescheiden zijn of niet).”

Waarom heb je gekozen voor het thema van het gezin?

Nicole: “Ik wilde sowieso mijn film over een kind maken, over angsten en over opgroeien. Het is uiteindelijk veel persoonlijker geworden dan ik in eerste instantie voor ogen had. Zo is de film een redelijke afspiegeling van mijn eigen situatie toen ik jong was, al had ik een olifantje en niet een girafje als knuffel. Het thema ‘gezin’ kwam daar redelijk natuurlijk uit voort.”

Hoe is het creatieproces verlopen?

Nicole: “Het creatieproces verliep met veel gevecht, vooral zodra het vast stond dat het verhaal een meer persoonlijke draai kreeg. Ik had vaak met leraren discussies over bepaalde keuzes die voor mij geheel vanzelfsprekend waren omdat ik me in de positie van het kind kon inleven. Ik heb voornamelijk mijn mannetje gestaan en mijn eigen plan getrokken en enkel plannen gewijzigd of aangepast als ik mijn eigen keuzes niet goed kon toelichten. De productie zelf liep geheel volgens mijn plan, al was het een hele gewenning om opeens de laatste maanden vanuit huis te werken en niet meer bij elke plaspauze de feedback te kunnen vragen van medestudenten en docenten.”

Op welke aspecten van je eindwerk ben je het meest trots?

Nicole: “Ik ben erg tevreden met de afwerking. Maar het trotst ben ik op het feit dat voor de meeste mensen het verhaal en wat ik ermee probeerde te vertellen duidelijk is. Dat was iets waar ik doorheen het proces me vaak druk over maakte.”

Wie zijn je grote (internationale) voorbeelden?

Nicole: “Over de jaren heen is dat voor mij veel veranderd, ik ben ik verschillende soorten media thuis waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Degene die het meest is blijven hangen is Noelle Stevenson, een Amerikaanse illustrator en Animatie producer.”

Wat zijn je plannen voor de de komende maanden?

Nicole: “Ik ben momenteel op zoek naar een baan. Ondertussen ben ik een Graphic Novel aan het afwerken en ben ik een plan aan het opstellen om mijn boeken uit te geven. En hier en daar nog wat animeren natuurlijk ;).”

Wat neem je mee uit je ervaringen op het RITCS?

Nicole: “Ik heb mezelf als persoon redelijk wat kunnen ontwikkelen tijdens mijn tijd op het RITCS, van brutale Nederlander tot nog brutalere Nederlander die zich ook in België wel thuis voelt. Ik ga het meeste wel meenemen. Ik heb mij in vergelijking met mijn vorige opleiding op het RITCS het meest thuis gevoeld en altijd ervaren dat ik nieuwe dingen leerde. Misschien wel de meeste belangrijke les die ik heb geleerd is dat je docenten en je medestudenten je echt wel zien staan, al laten ze dat niet altijd merken. Wat je doet gaat niet onopgemerkt voorbij en je krijgt uiteindelijk toch die waardering waar je op gehoopt had. Althans bij de Animatiefilm opleiding, waar ik met heel veel moeite afscheid van neem.”