(Sosvka Smert) (2018)
In het hoge noorden van Rusland ligt het dorp Sosvka Smert. 17 jaar na een catastrofale ramp in de kerncentrale zijn vrijwel alle inwoners gestorven of vertrokken. De zes overgebleven inwoners proberen grip te krijgen op de dagelijkse realiteit van het leven en de dood. De ziekmakende straling en de onveranderbare wet maken het onmogelijk om relaties met elkaar te hebben.
Burgemeester Herfst Paalman heeft daarnaast het krijgen van kinderen verboden en de dood verbannen(de Grafdelver uit zijn functie ontslagen). Herfst Paalman controleert iedereen op de geveinsde dagelijkse routine. Iedere dag moeten de inwoners naar de metro, waar nooit iemand in en nooit iemand uitstapt. Iedere dag gaan ze aan het werk in het nutteloos geworden toeristenbureau en choreograferen ze zichzelf doorheen de supermarkt waar enkel blikvoer wordt verkocht. Enkel bij een dikke laag sneeuw is de straling laag genoeg om op een vastgelegde tijd naar buiten te mogen. Vanaf de lente moeten ze permanent binnen blijven in hun noodwoningen.
Gloria(32) is de enige die zich niet kan verzoenen met deze absurde geconstrueerde realiteit en koestert nog hoop op verandering. Ze verlangt naar hoe het ooit was. Wanneer de inwoners zoals gewoonlijk weer op de metro staan wachten, stapt plots na 17 jaar iemand uit. Bij de plotse verandering van de status quo komt het onderdrukte verlangen van Gloria naar boven en twijfelt ze aan de standvastige verbondenheid aan haar uitstervende geboortegrond. Vertrekken is makkelijk, achterblijven een kunst.
Illustratie Sterre Steins